Dwie metody pomagania

Akcja Charytatywna: Panny Młode i Anielka Stefaniak

Zaczął się Wielki Post oraz okres rozliczania PITów, co nastraja do przemyśleń o dawaniu. Zacznę jednak, od jednej z myśli Ojców Kościoła, którą przedstawił dzisiaj ksiądz na kazaniu:

Post niesie ze sobą dwa konkretne skutki: oszczędność czasu i pieniędzy. Czasu – abyś się modlił, i pieniędzy – abyś dzielił się z potrzebującymi.  

Dylemat i rozterka

Powoli zbliża się okres rozliczania PITów, a co za tym idzie, podjęcia decyzji, na jaki cel przeznaczyć 1% podatku. Co więcej, chciałoby się pomagać nie tylko „od święta”, ale być wrażliwym i otwartym na potrzeby innych również w tak zwanym okresie zwykłym. I tu rodzi się dylemat i rozterka. Jest tylu potrzebujących, więc czym się kierować w wyborze? Przyznam, że dla mnie samego nie jest to takie proste. Szczególnie w tych miesiącach, kiedy to w każdym sklepie, kawiarni, czy urzędzie widzimy wiele różnych ulotek z opisami osobistych tragedii dzieci i dorosłych. Każda z nich jest przejmująca, jednak nasze zasoby są przecież mocno ograniczone.

Dwie metody pomagania

Zauważyłem dwa style zachowań, które warto opisać, a które pozwalają uporządkować sobie tę sprawę, a nawet znaleźć odpowiednie dla siebie rozwiązanie tej trudnej kwestii wspierania potrzebujących.

Dla mnie rozwiązaniem było skupić się na kompleksowej pomocy jednej, konkretnej osobie. Została nią mała Anielka, córeczka moich znajomych, która cierpi na wodogłowie i rozszczep kręgosłupa. Kompleksowo, czyli od 1% z rozliczenia rocznego, przez inną pomoc finansową, po roznoszenie ulotek, aż po opowiadanie jej historii znajomym z pracy, studiów, życia prywatnego, a także z portali społecznościowych. Dzięki tej stałej relacji, mogę obserwować postępy, zaangażowanie i poświęcenie rodziców, oraz tworzące się wokół takiego dziecka grono dobrych ludzi.

Drugi sposób zachowania przejawia moja koleżanka Ania, która dość często udostępnia na swojej facebookowej ścianie informacje o wielu różnych osobach potrzebujących pomocy. Wiem, że przeznacza 1% na jedną konkretną osobę, jednak swój czas i energię (czyli pozostałe zasoby) rozdziela pomiędzy wielu, czyniąc dla każdego ten drobny gest udostępnienia prośby o pomoc.

Które podejście polecić? Trudno powiedzieć. Do tej pory obstawałem za tym pierwszym, czyli swoim. Korzyścią jest przeznaczenie wszystkich dostępnych środków (nie tylko tych finansowych) na konkretny cel i możliwość śledzenia konkretnych efektów. Takie przywiązanie do jednej osoby daje mi również wewnętrzne, psychiczne poczucie spójności, konkretu i sensu tego, co robię.

Jednak może czasami warto również wykorzystać okazję i przeznaczyć tę odrobinę czasu, energii i środków finansowych na pomoc innym osobom. Do tej pory wydawało mi się, że to takie zbyt duże „rozdrobnienie”, jednak dziś przeczytałem takie oto zdanie: „Dziękujemy tym wszystkim osobom, które polubiły i udostępniły prośbę o pomoc dla naszego synka. Po tym, co zrobiliście, ruszyła fala wpłat.”

Zatem, poznajcie Anielkę

Wystarczy, że zajrzycie na jej stronę na Facebooku - jest tam co czytać i oglądać :)

www.facebook.com/anielkastefaniak

Co otrzymacie w zamian za pomoc?

Wdzięczność dziewczynki i jej rodziców, wyrażoną w konkretny sposób, na przykład na Fanpage’u, w mailu, lub osobiście. Możecie również śledzić postępy w leczeniu, wzloty i upadki, oraz być informowani na co konkretnie przeznaczane są pieniądze. Otrzymujecie również pewność, że pieniądze nie idą na marne, a Jagna i Łukasz, to wspaniali rodzice. To wszystko okraszone zdjęciami ślicznej buzi Anielki.

Anielka Stefaniak